Σάνδη, Γεωργία

(Sand, ψευδώνυμο της Armandine-Aurore Dupin). Γαλλίδα συγγραφέας (Παρίσι 1804 - Νοάν, Εντρ 1876). Στα 18 της χρόνια παντρεύτηκε το βαρώνο Ντυντεβάν, απόστρατο συνταγματάρχη από τον οποίο χώρισε το 1831· στο μεταξύ είχε αρχίσει να γράφει. Εγκαταστάθηκε κατόπιν στο Παρίσι, που το εγκατάλειψε το 1839 για να εγκατασταθεί οριστικά στο Νοάν. Η λογοτεχνική της δραστηριότητα μπορεί να διαιρεθεί σχηματικά σε τρεις περιόδους. Κεντρικό θέμα και υπέρτατο ενδιαφέρον των πρώτων μυθιστορημάτων της αποτελεί ο έρωτας: Ινδιάνα (1832), Λέλια (1833) κλπ. Αντίθετα, μια αφελής προσκόλληση στα σοσιαλιστικά ιδανικά χαρακτηρίζει τα μυθιστορήματα της Kovσουέλο (1842-43), Ο μυλωνάς του Ανζιμπώ (1845), Το αμάρτημα του κυρίου Αντουάν (1847), με τα οποία η Σ. δημιουργεί ένα τύπο κοινωνικού και ανθρωπιστικού μυθιστορήματος, με φόντο μια μελλοντική χρυσή εποχή, που θα την κυβερνά η ισότητα και η αδελφοσύνη. Μετά την επιστροφή της στον τόπο όπου είχε ζήσει τα νεανικά της χρόνια (στο Μπερύ), αφοσιώθηκε στην περιγραφή της επαρχιακής ατμόσφαιρας και σκηνών αγροτικής ζωής: Ο βάλτος του διαβόλου (1846), Φρανσουά (1847-1848), Η μικρή Φαντέτ (1849). Η μεγάλη δημοτικότητα που γνώρισε το αφηγηματικό της έργο δε βρίσκει σήμερα ανάλογη αντιστοιχία, προπάντων εξαιτίας ενός υπόβαθρου λυρικού ρομαντισμού που το διακρίνει και που δεν μπόρεσε να αντισταθεί αρκετά στη φθορά του χρόνου, και εξαιτίας του γεγονότος ότι η συγγραφέας παρασύρθηκε σ’ έναν εύκολο οίστρο, που συχνά ξεπέφτει στη μακρολογία. Η Γεωργία Σάνδη σε φωτογραφία του Ναντάρ. Στην ταραγμένη νεότητα της η Γαλλίδα συγγραφέας συνδέθηκε αισθηματικά με γνωστούς καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο μουσικός Σοπέν και ο ποιητής Αλφρέ ντε Μισέ.